Sharon van Dael

De website zegt het iets anders: Philips van Horne is dé muziekschool bij uitstek in Midden-Limburg. Sharon en haar muziekcollega’s hebben ieder een eigen specialiteit. “Dat is handig - we kunnen hierdoor de taken goed verdelen. De een heeft meer ervaring met koorwerk, de ander meer met blaasorkesten. Muziek is een eindexamenvak, dus voor onze eindexamenclusters is het muziekgala een jaarlijks hoogtepunt. Het zijn drie muziekavonden met daarvoor allerlei audities, filmpjes en oefensessies. Het is echt een rode draad door het jaar heen.” De afgelopen twee jaar lukte het niet vanwege corona. Nu laten ruim honderd leerlingen weer hun talenten zien en horen in diverse acts. Stuk voor stuk presentaties op hoog niveau en best indrukwekkend. Sharon:” Muziek gaat over emotie. Het maakt altijd veel los, zeker bij pubers! In de les zie ik dat leerlingen genieten om lekker aan de gang te gaan. Naast gerichte opdrachten als noten leren en luistervaardigheid is er behoorlijk wat vrije ruimte. In de werkstudio’s zijn sommigen al een stuk verder; hier differentieer ik graag in.”

Sharon voelt zich thuis op deze school en onderwijs is duidelijk echt haar ding. Collega’s noemen haar enthousiast en positief kritisch. Ze houdt veel van afwisseling en heeft oog voor dat wat niet lekker loopt. Deze veelzijdigheid maakt van Sharon ook een vertrouwenspersoon, antipest-coördinator en sinds kort PTA-coördinator. “Ja, ik maak mij hard voor een veilig klimaat op school. Leerlingen en collega’s komen gemakkelijk naar me toe. Volgens mij ben ik best open en flexibel. Ik kan goed luisteren en durf ook te zeggen wat ik voel en zie. Dat zijn binnen al die rollen handige eigenschappen. En waarom ik van coördineren houd? Ik vind het fijn om overzicht en helderheid te creëren. Het kost mij weinig moeite om iets nieuws te verzinnen, ook als het gaat om lastige thema’s. Soms moet ik mensen een beetje achter de veren zitten, maar ik kan met iedereen wel door een deur. Ik wil gewoon graag dat we de dingen goed voor elkaar hebben voor onze leerlingen.” 

Sharon geeft les aan elf klassen en geniet van al haar leerlingen. Vooral dat ze een stukje mee mag lopen in hun groeiproces, op weg naar volwassenheid. Een speciale band heeft ze met ‘haar’ veertien mentorleerlingen. Sharon glimlacht: “Ja, die mogen me altijd storen tijdens de les. Ik probeer ze zo goed mogelijk te begeleiden in wie ze zijn. En op te vangen als er stress is of iets in de thuissituatie. Ook richting eindexamen of vervolgopleiding hebben we mooie gesprekken. Echt, ik zou niet kunnen werken zonder mentor te zijn!” Die hechte band voegt voor Sharon iets toe, net als het intensieve contact met de ouders. Het inspireert haar. “Met deze ouders deel ik veel en ook zij kunnen mij van alles vragen. Überhaupt zie ik graag alle ouders tijdens de ouderavond, die altijd in mijn muzieklokaal is. De open ruimte en persoonlijke sfeer daar passen goed bij mijn wens om het echt samen te doen. Ik vertel ouders graag over het waarom van mijn lessen. Als ze die kennen, dan ontstaat er vanzelf meer draagvlak. Zo werkt het trouwens ook voor alle collega’s op de werkvloer.” 

Er klinkt een Loesje-kreet: Vind je iets leuk, dan leer je het vanzelf. Sharon vindt het mooi wanneer leerlingen zichtbaar plezier hebben. Het zijn de succeservaringen die groei creëren. Ze denkt ook hardop aan leerlingen die angstig zijn en focussen op wat mislukt. “Ik zet altijd in op wat lukt, want echt… ze willen allemaal succes ervaren. Daarom krijgt elke leerling een beoordeling of feedback van mij; ook als het gewoon goed gaat. Loopt het lekker bij muziek, dan is dat talent ook in te zetten bij Engels of wiskunde. Er is soms weinig tijd, maar geef ze aandacht. Dat vertaalt zich in successen en die kun je vieren!”