Bora Uludag

Hij groeide op in Duitsland met zijn moeder en Duitse stiefvader. Toen Bora vier was, verhuisde het gezin naar Nederland. Hij ging nog tot zijn twaalfde in Aken naar school. “Wij spraken thuis Duits en ik voelde me Duits. Ik vind het nog steeds een prachtig land met een schat aan wetenschap en cultuur. Alle gedoe en dynamiek zorgde ook voor sociale rijkdom en plezier; het maakte mij tot een mensenmens. Omdat ik net iets verder kijk, kan ik mij goed inleven en zie ik snel iemands mogelijkheden. Dan weet ik dat het wel goed komt.” Dus dat Bora koos voor Duits 1e graad past helemaal bij hem. Plezier vindt hij nog steeds een groot goed. “Naast vertrouwen”, zegt Bora. “Dat geef ik leerlingen ook graag en veel. Het is een voorwaarde voor groei … om samen iets te bereiken.”

Bora zit niet graag stil en houdt van dingen creëren, op zoek naar creatief en innovatief onderwijs. Naar manieren die het beste naar boven brengen in leerlingen, zodat ze niet opgeven en op zoek gaan naar wie ze zijn. Bora: “Sociaal en spelenderwijs leren noem ik dat; zelf doe ik dat ook. Ik heb deze school helpen opbouwen en ben vanaf de start betrokken. Met humor en passie lekker met elkaar aan het werk. Volgens mij ben ik gezegend met deze natuurlijke interactie.” Bora houdt echt van zijn werk; leerlingen en collega’s komen graag bij hem. Hoe leerlingen hem dan zouden omschrijven? Hij glundert: “Haha, een beetje gek en soms ben ik de drukste in de klas. Bij mij kan er prima gelachen worden, maar ze weten wat ze aan me hebben. Het speelveld is heel duidelijk, zeker in de lagere klassen. Doordat ik veel meebuig, kan ik andersom ook veel terugvragen.” 

Dan ineens lacht Bora: “Misschien moet ik dit niet zeggen, maar mijn vak is helemaal niet zo goed over te dragen in de lessen. Het ware klaslokaal is natuurlijk het echte leven, dan kun je je in die taal onderdompelen. Tuurlijk … er zijn woordjes, boeken, grammatica, uitspraak enzovoort. Toch is het 20% inhoud en 80% pedagogiek. Leerlingen leren hier vooral omgaan met elkaar. Ze zijn - solo en samen als groep - oprecht met mij in gesprek. In die zin ben ik als docent een rolmodel voor die sociale nieuwsgierigheid. En ja, ik ben ook die duizendpoot, die zich graag overal tegenaan bemoeit. Ik heb vanaf dag één hard gewerkt. Deze inzet werd gezien en gewaardeerd. Na vier jaar kon ik als assistent teamleider ook weer nieuwe steentjes bijdragen. Mee kunnen bouwen en denken geeft mij veel voldoening – ik kom hier echt tot mijn recht.”

De kern van het verhaal is respect. Bora’s hoogste goed is dat iedereen anders mag zijn en uitgenodigd wordt om zichzelf te zijn. Zijn motto is: gewoon lekker bezig zijn en bijdragen aan het leven. “Leven is ook de gulden middenweg bewandelen en niet alles volgens het boekje doen. Een mooie maatschappij begint bij respectvol zijn naar iedereen. Je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar kraak niemand af en haal het beste uit jezelf. Zit niet bij de pakken neer en doe of streef na wat jou gelukkig maakt. Zo maken we samen een betere plek. En vind je iets lastig? Deel het hardop en je krijgt bijna altijd hulp aangeboden. Op onze kleine school is er aandacht voor elkaar – dat is zo ontzettend fijn!”